In september 2020 werd de Nederlandse kunstwereld opgeschrikt door een controverse die de aandacht opeiste van de landelijke media. Voor het festival BredaPhoto had kunstenaar en reclamemaker Erik Kessels een installatie gemaakt in de skatehal Pier15. De vloer van de skatebaan werd bedekt met algoritmisch gegenereerde afbeeldingen van vrouwen die schijnbaar flinke plastische chirurgie hadden ondergaan. Dit werk, getiteld Destroy My Face, zou in de loop van de tentoonstelling langzaam kapot geskatet worden door gebruikers van Pier15.

De provocatieve aard van Destroy My Face had effect. Het werk kwam onder vuur door een open brief van We Are Not A Playground, waarin de installatie vrouwonvriendelijk en gewelddadig genoemd werd,en werd enige tijd later verwijderd door Pier15. Een verwoede maat- schappelijke discussie barstte los op sociale media, in kranten en op televisie. Was dit censuur op artistieke vrijheid? Of het aan banden leggen van misogynie?

Korte tijd werd het publieke debat gedomineerd door de verwijdering van het werk en verbolgen reacties daarop, maar al snel ging het vooral over de maatschappelijke rol van een kunstinstituut als BredaPhoto. Het is een ding dat het kunstenaars vrijstaat provocatief werk te maken, maar het is iets anders of het verantwoord is dit werk publiek ten toon te stellen. Hoe staat het binnen onze sector voor met gender(on)gelijkheid, veiligheid op de werkvloer, verouderde normen over artistieke vrijheid en autonomie en met grensoverschrijdend gedrag? En wat voor invloed mogen en moeten deze vraagstukken hebben op de programmering van publieke instellingen?

Wat de controverse rond Destroy My Face het herinneren waard maakt, is dat het debat scherp gevoerd werd, een helder onderwerp had en een duidelijke collectieve leercurve toonde. In deze Platform BK Reader, getiteld ‘Call-Out Culture: De controverse rond Destroy My Face van Erik Kessels’, zijn daarom zeven teksten gebundeld die samen een geconcentreerde weergave vormen van het publieke debat over ‘de call-outcultuur’ tussen september en december 2020. Deze controverse heeft de publieke discussie op scherp gezet en daarmee, in onze ogen, een nieuwe impuls aan de kunstkritiek gegeven, waarop de komende jaren nog zal worden voortgebouwd.